Οι ναρκωμανείς η οι "μη εξαρτημένοι", οι χρυσαυγίτες ή οι "δημοκράτες", οι επαναστάτες αναρχικοί ή οι "νομοταγείς" αστοί, οι φασιστο-ρατσιστές "νοικοκυραίοι" ή οι φασιστικοί αναρχικοί κατήγοροί τους, οι φυλακισμένοι ένοχοι ή οι "ελεύθεροι αθώοι", ..... (ο κατάλογος μάλλον δεν έχει τέλος)....
Πότε θα σπάσουμε τα στεγανά μας και τα μίση μας εμείς οι "άνθρωποι" ;;;;
Αναρχικοί, Χρυσή Αυγή, ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, αγανακτισμένοι, ΜΑΤ, κλπ. αγαπηθείτε και αγαπείστε εμάς και αυτόν τον τόπο ....
Κυριακή 20 Μαΐου 2012
Τρίτη 5 Ιουλίου 2011
Κώστας Βάρναλης - Η μπαλλάντα του κυρ Μέντιου
Δε λυγάνε τα ξεράδια
και πονάνε τα ρημάδια!
Κούτσα μια και κούτσα δυο
της ζωής το ρημαδιό!
Mεροδούλι, ξενοδούλι!
Δέρναν ούλοι: αφέντες, δούλοι,
ούλοι: δούλοι, αφεντικό
και μ' φήναν νηστικό.
Tα παιδιά, τα καλοπαίδια,
παραβγαίνανε στην παίδεια
με κοτρόνια στα ψαχνά,
φούχτες μύγα στ' αχαμνά!
Aνωχώρι, Κατωχώρι,
ανηφόρι, κατηφόρι,
και με κάμα και βροχή,
ώσπου μου 'βγαινε η ψυχή.
Eίκοσι χρονώ γομάρι
σήκωσα όλο το νταμάρι
κι' έχτισα, στην εμπασιά
του χωριού, την εκκλησιά.
Kαι ζευγάρι με το βόδι
(άλλο μπόι κι' άλλο πόδι)
όργωνα στα ρέματα
τ' αφεντός τα στρέμματα.
Kαι στον πόλεμ' "όλα για όλα"
κουβαλούσα πολυβόλα
να σκοτώνωνται οι λαοί
για τ' αφέντη το φαϊ.
Kαι γι' αυτόνε τον ερίφη
εκουβάλησα τη νύφη
και την προίκα της βουνό,
την τιμή της ουρανό!
Aλλά εμένα σε μια σφήνα
μ' έδεναν το Μαη το μήνα
στο χωράφι το γυμνό
να γκαρίζω, να θρηνώ.
Kι' ο παπάς με την κοιλιά του
μ' έπαιρνε για τη δουλειά του
και μου μίλαε κουνιστός:
"Σε καβάλησε ο Χριστός!
Δούλευε για να στουμπώσει
όλ' η Χώρα κι' οι καμπόσοι.
Μη ρωτάς το πώς και τί,
να ζητάς την αρετή!
-Δε βαστάω! Θα πέσω κάπου!
-Ντράπου! Τις προγόνοι ντράπου!
-Αντραλίζομαι!... Πεινώ!...
-Σούτ! θα φας στον ουρανό!"
Kι' έλεα: όταν μιαν ημέρα
παρασφίξουνε τα γέρα,
θα ξεκουραστώ κι' εγώ,
του θεού τ' αβασταγό!
Kι' όταν ένα καλό βράδυ
θα τελειώσει μου το λάδι
κι' αμολήσω την πνοή
(ένα πουφ είν' η ζωή),
H ψυχή μου θε να δράμη
στη ζεστή αγκαλιά τ' Αβράμη,
τ' άσπρα, τ' αχερένια του
να φιλάει τα γένια του!
Γέρασα κι' ως δε φελούσα
κι' αχαϊρευτος κυλούσα,
με πετάξανε μακριά
να με φάνε τα θεριά.
Kωλοσούρθηκα και βρίσκω
στη σπηλιά τον Αι-Φραγκίσκο:
"Χαίρε φως αληθινόν
και προστάτη των κτηνών!
Σώσε το γέρο κύρ Μέντη
απ' την αδικιά τ' αφέντη,
συ που δίδαξες αρνί
τον κύρ λύκο να γενή!
Tο σκληρόν αφέντη κάνε
από λύκο άνθρωπο κάνε!..."
Μα με την κουβέντα αυτή
πόρτα μου 'κλεισε κι' αυτί.
Tότενες το μαύρο φίδι
το διπλό του το γλωσσίδι
πίσω από την αστοιβιά
βγάζει και κουνάει με βιά:
"Φως ζητάνε τα χαϊβάνια
κι' οι ραγιάδες απ' τα ουράνια,
μα θεοί κι' όξαποδώ
κει δεν είναι παρά δώ.
Aν το δίκιο θες, καλέ μου,
με το δίκιο του πολέμου
θα το βρης. Οπου ποθεί
λευτεριά, παίρνει σπαθί.
Mη χτυπάς τον αδερφό σου-
τον αφέντη τον κουφό σου!
Και στον ίδρο το δικό
γίνε συ τ' αφεντικό.
Χάιντε θύμα, χάιντε ψώνιο
χάιντε Σύμβολον αιώνιο!
Αν ξυπνήσεις, μονομιάς
θα 'ρτη ανάποδα ο ντουνιάς.
Kοίτα! Οι άλλοι έχουν κινήσει
κι' έχ' η πλάση κοκκινήσει
κι' άλλος ήλιος έχει βγη
σ' άλλη θάλασσ', άλλη γης".
Κώστας Βάρναλης
και πονάνε τα ρημάδια!
Κούτσα μια και κούτσα δυο
της ζωής το ρημαδιό!
Mεροδούλι, ξενοδούλι!
Δέρναν ούλοι: αφέντες, δούλοι,
ούλοι: δούλοι, αφεντικό
και μ' φήναν νηστικό.
Tα παιδιά, τα καλοπαίδια,
παραβγαίνανε στην παίδεια
με κοτρόνια στα ψαχνά,
φούχτες μύγα στ' αχαμνά!
Aνωχώρι, Κατωχώρι,
ανηφόρι, κατηφόρι,
και με κάμα και βροχή,
ώσπου μου 'βγαινε η ψυχή.
Eίκοσι χρονώ γομάρι
σήκωσα όλο το νταμάρι
κι' έχτισα, στην εμπασιά
του χωριού, την εκκλησιά.
Kαι ζευγάρι με το βόδι
(άλλο μπόι κι' άλλο πόδι)
όργωνα στα ρέματα
τ' αφεντός τα στρέμματα.
Kαι στον πόλεμ' "όλα για όλα"
κουβαλούσα πολυβόλα
να σκοτώνωνται οι λαοί
για τ' αφέντη το φαϊ.
Kαι γι' αυτόνε τον ερίφη
εκουβάλησα τη νύφη
και την προίκα της βουνό,
την τιμή της ουρανό!
Aλλά εμένα σε μια σφήνα
μ' έδεναν το Μαη το μήνα
στο χωράφι το γυμνό
να γκαρίζω, να θρηνώ.
Kι' ο παπάς με την κοιλιά του
μ' έπαιρνε για τη δουλειά του
και μου μίλαε κουνιστός:
"Σε καβάλησε ο Χριστός!
Δούλευε για να στουμπώσει
όλ' η Χώρα κι' οι καμπόσοι.
Μη ρωτάς το πώς και τί,
να ζητάς την αρετή!
-Δε βαστάω! Θα πέσω κάπου!
-Ντράπου! Τις προγόνοι ντράπου!
-Αντραλίζομαι!... Πεινώ!...
-Σούτ! θα φας στον ουρανό!"
Kι' έλεα: όταν μιαν ημέρα
παρασφίξουνε τα γέρα,
θα ξεκουραστώ κι' εγώ,
του θεού τ' αβασταγό!
Kι' όταν ένα καλό βράδυ
θα τελειώσει μου το λάδι
κι' αμολήσω την πνοή
(ένα πουφ είν' η ζωή),
H ψυχή μου θε να δράμη
στη ζεστή αγκαλιά τ' Αβράμη,
τ' άσπρα, τ' αχερένια του
να φιλάει τα γένια του!
Γέρασα κι' ως δε φελούσα
κι' αχαϊρευτος κυλούσα,
με πετάξανε μακριά
να με φάνε τα θεριά.
Kωλοσούρθηκα και βρίσκω
στη σπηλιά τον Αι-Φραγκίσκο:
"Χαίρε φως αληθινόν
και προστάτη των κτηνών!
Σώσε το γέρο κύρ Μέντη
απ' την αδικιά τ' αφέντη,
συ που δίδαξες αρνί
τον κύρ λύκο να γενή!
Tο σκληρόν αφέντη κάνε
από λύκο άνθρωπο κάνε!..."
Μα με την κουβέντα αυτή
πόρτα μου 'κλεισε κι' αυτί.
Tότενες το μαύρο φίδι
το διπλό του το γλωσσίδι
πίσω από την αστοιβιά
βγάζει και κουνάει με βιά:
"Φως ζητάνε τα χαϊβάνια
κι' οι ραγιάδες απ' τα ουράνια,
μα θεοί κι' όξαποδώ
κει δεν είναι παρά δώ.
Aν το δίκιο θες, καλέ μου,
με το δίκιο του πολέμου
θα το βρης. Οπου ποθεί
λευτεριά, παίρνει σπαθί.
Mη χτυπάς τον αδερφό σου-
τον αφέντη τον κουφό σου!
Και στον ίδρο το δικό
γίνε συ τ' αφεντικό.
Χάιντε θύμα, χάιντε ψώνιο
χάιντε Σύμβολον αιώνιο!
Αν ξυπνήσεις, μονομιάς
θα 'ρτη ανάποδα ο ντουνιάς.
Kοίτα! Οι άλλοι έχουν κινήσει
κι' έχ' η πλάση κοκκινήσει
κι' άλλος ήλιος έχει βγη
σ' άλλη θάλασσ', άλλη γης".
Κώστας Βάρναλης
Δευτέρα 31 Ιανουαρίου 2011
|
Σάββατο 29 Ιανουαρίου 2011
Ο τοίχος ...
ΤΑ ΣΥΝΟΡΑ ΕΙΝΑΙ ΧΑΡΑΚΙΕΣ ΣΤΟ ΣΩΜΑ ΤΟΥ ΠΛΑΝΗΤΗ
... τα σύνορα, οι ιδεολογίες, οι θρησκείες, οι τάξεις, τα επαγγέλματα, τα επίπεδα μόρφωσης και γνώσης κλπ. κλπ. ... οι αριστεροί, οι δεξιοί, οι ακροδεξιοί, οι αναρχικοί, οι πλούσιοι, οι μετανάστες, οι καθηγητές, οι υδραυλικοί, οι πολιτικοί, οι ... οι ... οι ...
Χαρακιές όχι μόνο στο σώμα του πλανήτη αλλά του ανθρώπου του ίδιου.
Από την άλλη πλευρά, όλες αυτές οι "διαφορετικότητες" είναι χρήσιμες για να κάνουμε τη ζωή μας πιο όμορφη, πιο εύκολη, για να καταλάβουμε τα πράγματα γώρω μας τον εαυτό μαις και τη ζωή μας, για να συννενοηθούμε μεταξύ μας.
Τί κάνουμε όμως εμείς οι άνθρωποι που (νομίζουμε ότι) "ανήκουμε" σε "διαφορετικές" τέτοιες διαφορετικότητες για να γεφυρώσουμε τα όποια χάσματα; Τί κάνουμε εκτός από το να οργανώνουμε την επίθεσή μας ή την "αντίστασή" μας εναντίον μιας άλλης διαφορετικότητας;;;
Πόσο ώριμοι είμαστε φιλοσοφικά, πολιτιστικά, ηθικά, θεολογικά, πολιτικά, κλπ. για να προχωρήσουμε προς μία προσέγγιση;
Αν έχω μία οντότητα, ένα σπίτι, μια οικογένεια, ένα πρόσωπο, γονείς, ένα μέρος που γεννήθηκα, μια πατρίδα νιώθω ότι κάπου ανήκω, δεν είμαι ξεκρέμαστος. Έτσι μπορώ να σεβαστώ και να αγαπήσω τον διαφορετικό που τα έχει ή και που δεν τα έχει αυτά τα αγαθά.
Αν όμως δεν έχω μία οντότητα, δεν έχω σπίτι, οικογένεια, μου εκμηδενίζουν το πρόσωπό μου, δεν έχω μέρος που γεννήθηκα ή πατρίδα νιώθω ότι είμαι ξεκρέμαστος.Δεν ξέρω τί σημαίνουν όλα αυτά.
"Στόχος" των (αν)ισχυρών της γης μας σήμερα είναι να έχουν ανθρώπους διασπασμένους, ξεκρέμαστους, χωρίς βούληση, μόνους, εύκολα μαζικά κατεθυνόμενους.
Ψεύτικες ελπίδες, ψεύτικη ελευθερία, ψεύτικη ισότητα, ψεύτικη αδελφοσύνη, ψεύτικη ειρήνη με μπόλικα ναρκωτικά!
Τα σύνορα είναι καλό εργαλείο. Οι (δια)χειριστές των συνόρων είναι καλοί οι κακοί. Άλλοι θέλουν να επουλώνουν πληγές και άλλοι θέλουν να ανοίγουν...
Τετάρτη 26 Ιανουαρίου 2011
You follow a blog but no picture or name displayed?
Solution 1: Go to control panel. Then to reading list. Click Manage. In the blog you want press settings. Change from Google to Blogger. Now your picture is up! No? then...
Solution (workaround) 2: Go to control panel. Then to reading list. Click Manage. In the blog you want press settings. Change from Blogger to Google (if you have a Google profile...). Your picture is now displayed. Then turn from Google to Blogger. Finish! Now your picture is displayed in the followed blog...
Solution (workaround) 2: Go to control panel. Then to reading list. Click Manage. In the blog you want press settings. Change from Blogger to Google (if you have a Google profile...). Your picture is now displayed. Then turn from Google to Blogger. Finish! Now your picture is displayed in the followed blog...
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)